Emtia üreten veya tüketen ülkeler üç doktrin benimser: Ulusal Tarım Doktrini (gıdada kendi kendine yeterlilik), Ulusal Enerji Doktrini (enerji bağımsızlığı) ve Madencilik Doktrini (gelişmiş ulusal sanayi).
Bunlardan herhangi birinin yokluğu, bir ulusun sürdürülebilir ekonomik hayatında bazı engeller oluşturur. Doğal kaynakların jeopolitiği, her şeyden önce üretici ve tüketici devletlerin meta doktrinlerinin işbirliği yaptığı veya karşı karşıya geldiği bir ‘Büyük Oyun’dur.
Üretici ülkeler kendi toprakları veya kontrol altında tuttukları toprakları üzerinde bir güç stratejisi uygular ve bu kaynak milliyetçiliği, tüketici ülkeler için lehte veya aleyhte olabilir. Tüketici ülkeler bu kaynakların tedarikine ayrıcalıklı olarak erişmek üzere, üretici ülkeler üzerinde etki stratejileri uygularken, aynı zamanda geri dönüşüm ve daha verimli kaynak tüketimi yoluyla döngüsel ekonomiye önem verir.
Emtia dünyası nadiren tek yönlü bir yoldur. Herhangi bir tüketici veya üretici doktrini tek taraflı olmaz. Çin belirli bir metalin ihracatını yasaklasaydı, karşılığında belirli bir gıda maddesini ithal edemezdi. Ülkeler arasındaki jeopolitik güç dengesi çoğunlukla işbirliğine dayanır, yağma veya yıkım anlamına gelmez.
Ülkelerin Mineraller ve Metaller Planı (MMP) nedir? Kritik hammadde listesi tasnifi bu planda nasıl rol oynar?
Mineraller ve Metaller Planı (MMP), ülkelerin küresel madencilik lideri olarak konumunu güçlendirmeyi ve gelişen bir küresel ekonomide geleceğe dönük bir endüstri için temel oluşturmayı amaçlayan bir politika çerçevesidir.
Yazının devamı Madencilik Türkiye Dergisi 105. sayı 74. sayfadadır.
Yazının devamını buradan okuyabilirsiniz.
Yazıyı interaktif dergiden okumak için tıklayın.
